Θεραπευτική Διαδικασία

    Συνήθως, οι αρχικές προκαταρκτικές συνεδρίες με τη θεραπεύτρια είναι συνεδρίες γνωριμίας για το παιδί και τους γονείς μαζί. Αρχικά γίνεται μια συνάντηση με τους γονείς, κατόπιν εφόσον κριθεί απαραίτητο γίνεται συνάντηση του κάθε γονιού με το παιδί ξεχωριστά και μετά όλης της οικογένειας μαζί.

    Σε αυτές τις συνεδρίες λαμβάνεται ένα πλήρες (όσο το δυνατόν) ιστορικό του παιδιού, συζητιούνται θέματα που αφορούν τις ανησυχίες και τις δυσκολίες του παιδιού, θεσπίζεται το θεραπευτικό συμβόλαιο (ώρες, διάρκεια και συχνότητα των συνεδριών, τρόπος επικοινωνίας με τους γονείς, πληρωμή κ.α.) και επικοινωνούνται τα συναισθήματα, τα ερωτήματα και οι σκέψεις των γονιών και του παιδιού για την θεραπεία και τη μελλοντική συνεργασία με την θεραπεύτρια.

    Κάποιες φορές οι συνεδρίες αυτές μπορεί να είναι αρκετές ώστε να διαμορφωθεί το καταλληλότερο θεραπευτικό σχήμα για το κάθε παιδί. Άλλες πάλι φορές κρίνεται κατάλληλο και χρήσιμο να δοθεί αρκετός χρόνος στους γονείς, προτού ξεκινήσει το παιδί μια ψυχοθεραπευτική δουλειά.

    Οι προκαταρκτικές συνεδρίες είναι υψίστης σημασίας για να διερευνυθούν τα υπάρχοντα αποθέματα στήριξης στην οικογένεια ή στο περιβάλλον, τα οποία είναι δυνατό να δραστηριοποιηθούν για να βοηθήσουν το παιδί. Είναι σημαντικό σε αυτές τις συνεδρίες, οι γονείς να μιλήσουν με ειλικρίνεια για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Άλλωστε, το θεραπευτικό πλαίσιο είναι ένας ασφαλής και προστατευμένος τόπος που κύριο στόχο του έχει την κατανόηση του τι συμβαίνει στην ψυχική πραγματικότητα του κάθε ατόμου και της οικογένειας συνολικά.

     Η ειλικρίνεια των γονεών δίνει τη δυνατότητα στην θεραπεύτρια να διαπιστώσει σε τι βαθμό: 1) τα προτυπα της οικογενειακής αλληλεπίδρασης, 2) η διοσυγκρασία του παιδιού ή / και 3) η αλληλεπίδραση του με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλονον (ευρύτερη οικογένεια- σχολείο) μπορεί να συντελλούν ή και να προκαλούν την συμπτωματολογία του παιδιού. Συνήθως, αυτές οι συνεδρίες είναι ιδιαίτερα λυτρωτικές για τους γονείς, καθότι η δυσβάσταχτη ενοχή τοποθετείται σε όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές διαστάσεις και έτσι μπορούν να λειτουργήσουν ελεύθερα και δημιουργικά πάλι στο ρόλο τους.